பெரியாழ்வார் திருமொழி 1 - 1 - 9

பெரியாழ்வார் திருமொழி - முதற்பத்து
முதல் திருமொழி - வண்ணமாடங்கள்

பாடல் 9

கிடக்கில் தொட்டில் கிழிய உதைத்திடும்*
எடுத்துக் கொள்ளில் மருங்கை யிறுத்திடும்*
ஒடுக்கிப் புல்கில் உதரத்தே பாய்ந்திடும்*
மிடுக்கிலாமையால் நான் மெலிந்தேன் நங்காய்!

பொருள்:

இப்பாடலில், குழந்தைக் கண்ணனின் தொட்டில் குறும்புகளை விவரிக்கிறார், பெரியாழ்வார்.

கிடக்கில் தொட்டில் கிழிய உதைத்திடும் - தொட்டிலில் படுக்க வைத்திருக்கும் போது, தொட்டில் துணி கிழிந்துவிடும் அளவுக்குத் தொட்டிலை உதைக்கிறான்; (கிடக்கில் - படுத்திருக்கும் பொழுது)

எடுத்துக் கொள்ளில் மருங்கை இறுத்திடும் - இடுப்பில் தூக்கி உட்கார வைத்தால், விலா எலும்பை முறிச்சிடுறான்; (மருங்கு - விலாப்பகுதி, இடுப்புப்பகுதி, இடை; இறுத்திடும் - முறித்துவிடுவான்)

ஒடுக்கிப் புல்கில் உதரத்தேப் பாய்ந்திடும் - அருகில் என்னுடன் ஒடுங்கிப் படுக்கவைத்து, பாலூட்டும் போதும், மார்போடு சேர்த்துத் தூக்கித் தழுவிக் கொள்ளும் போதும் வயிற்றில் கதக்களி ஆடுகிறான்; (ஒடுக்கி - தன்னுடன் ஒடுங்கிப் படுக்க வைத்து, புல்கு - தழுவு; புல்கில் - தழுவிக் கொள்ளும் போது; உதரம் - அடிவயிறு)

மிடுக்கிலாமையால் நான் மெலிந்தேன் நங்காய்! - அவன் செயும் இது போன்ற செயல்களைத் தாங்குவதற்கு உடலில் வலிமையில்லாமையால், நான் மெலிந்தே போய்விட்டேன், பெண்களில் சிறப்புடையவளே! (மிடுக்கு - வலிமை; நங்காய் - பெண்களில் சிறந்தவளே)

பதவுரை:

சிறப்பான குணங்களையுடைய பெண்ணே!, ''தொட்டிலில் படுக்க வைத்தால், தொட்டில் துணி கிழிந்துப் போகும் அளவினுக்குத் தொட்டிலை உதைக்கிறான்; அவனைத் தூக்கி இடுப்பில் உட்கார வைத்தால், அவன் போடும் ஆட்டத்தில் என் விலா எலும்பே முறிந்துவிடுகிறது; மார்போடு இறுக அணைத்துத் தழுவிக் கொண்டால், வயிற்றின் மேல் துள்ளுகிறான்; இந்த பொல்லாத குறும்பு குழந்தை செய்யும் குறும்புகளைத் தாங்கும் வலிமையில்லாததால் நான் மெலிந்தே போய்விட்டேன்,'' என்று யசோதைப் புலம்புகிறாள்